اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری در بهبود مهارت های مقابله ای و پیش گیری از عود در افراد معتاد

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی- رفتاری بر بهبود مهارت های مقابله ای و پیش گیری از عود در افراد معتاد انجام شده است. روش: در یک پژوهش شبه آزمایشی30 نفر از معتادانی که در مرکز خودمعرف بهزیستی شیراز دوره سم زدایی را با موفقیت به پایان رسانده بودند، در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) بررسی شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان گروهی شناختی- رفتاری قرار گرفتند و گروه گواه درمان خاصی دریافت نکردند. همه شرکت کنندگان در پژوهش، در آغاز پژوهش و دو ماه پس از پایان درمان، پرسش نامه راهبردهای مقابله ای کارور را تکمیل کردند و از نظر مورفین ادرار مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها روش های آمار توصیفی،  آزمون خی دو و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر به کار برده شد. یافته ها: نتایج آزمون خی دو گویای معنی داربودن تفاوت دو گروه از لحاظ میزان عود بود (01/0p<). آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بین دو گروه از نظر میزان بهره گیری از راهبردهای مقابله ای مسأله مدار و اثر تعاملی سبک مقابله ای مسأله مدار در مرحله پس آزمون تفاوت معنی دار نشان داد (001/0p<). نتیجه گیری: درمان گروهی شناختی- رفتاری در بهبود سبک های مقابله ای و پیش گیری از عود افراد معتاد مؤثر است.